Waarom ik Koreaans ging studeren

Inmiddels ben ik al bijna een jaar bezig – dagelijks probeer ik Koreaans te leren. Soms een paar oefeningen via Duolingo, de andere dag een serie kijken en dan weer een livestream kijken (met de Twitter-vertalingen er dan naast). Niet de meest logische stap zou je zeggen, dus ik leg je graag uit waarom ik de taal zo interessant vind en het al een jaar volhoud.

De series zijn gewoon top

Ergens eind 2018 begon het voor mij bij de zogenoemde K-drama’s. Ik raakte verslaafd aan deze Koreaanse series en de manier waarop zij verhalen vertelde. Zelf hou ik niet zo van die duistere stijl waar veel fysiek contact en geweld in voorkomt (een trend die mij op begon te vallen in Amerikaanse series), dus dit was een verademing voor mij.

Koreaanse series houden vaak een vast format aan. Ze bestaan uit 16 of 24 afleveringen en er worden vaak 2 afleveringen per week uitgezonden. De storylines zijn vaak niet in één zin samen te vatten, maar compleet logisch wanneer je er helemaal in zit. En de storylines zijn vaak genre-overlappend.

Quarantine hobby

Eigenlijk keek ik sindsdien alleen nog series in het Koreaans. Ik keek het zoveel dat ik begon te merken dat ik dingen begon te verstaan. Dit was begin april 2020 (toen we allemaal massaal thuis zaten) en ik besloot dat het een goed moment was om een nieuwe skill te leren. Denkende dat dit een week of 6 zou duren voordat alles weer bij het oude was, maar de praktijk wees anders uit.

Beleefdheid in het kwadraat

In de Nederlandse taal is er niet bijzonder veel aan de hand als je beleefd wilt zijn. Je gebruikt waarschijnlijk “u”, kiest geen verkleinwoorden en that’s about it. In het Koreaans is dat heel anders. Je gebruikt hele andere werkwoordsvervoegingen en er zijn veel alternatieven qua woordkeuze te leren. Eigenlijk hoor je iedereen die ouder is (ook al is het maar één maand) al met de beleefde vervoegingen aan te spreken. Ik vind dat zelf echt fascinerend en heel interessant om te leren. Wanneer ik ooit (na alle lockdowns) eindelijk naar Seoul kan, wil ik koste wat kost natuurlijk de juiste woordkeuzes maken.

Music transcends language

Toen ik ook de stap naar de muziek maakte en mij in de teksten ging verdiepen, ging er een wereld voor mij open. Ik begon opeens te begrijpen waarom BTS zo’n grote fanbase heeft. Niet alleen worden er serieuze sociale en culturele issues met de muziek aan de kaart gesteld, maar ook kan je echt met woorden toveren in het Koreaans. Dubbele betekenissen of spelen met bijna-identieke klanken is echt een kunst met die taal. Deze blog heeft bijvoorbeeld de betekenissen en verhalen uitvoerig uitgewerkt.

Music as a medicine

Ook al begon het als een quarantaine hobby, ik merkte dat ik er ook veel energie uit begon te putten. De regelmaat en ritme door elke dag Koreaans te leren, maar ook door de verbinding met de muziek. Ik liet in Oktober ook een tekst in het Koreaans tatoeëren, afkomstig uit het nummer “Spring Day”. Grofweg vertaald staat daar “No darkness or season lasts forever. The brighter day will always come”.

Op het moment dat de wereld een tikje gek leek te worden, begon ik veel kracht te putten uit muziek en de positieve community die daarmee gepaard ging. De fanbase (ook wel ARMY genoemd) is echt bijzonder vriendelijk naar elkaar, maar helpen elkaar ook echt. Je ziet bijzonder veel vrijwilligers- en donatie initiatieven, livestreams worden direct vertaald door mensen die wel vloeiend Koreaans spreken en zelfs afgestudeerde fans die nog studerende fans met school helpen.

Leren van en over andere culturen

Er is veel gaande in de wereld. Zeker met de pandemie en alle protesten kregen we te zien hoe verdeeld de wereld soms is. Hoe niet iedereen het respect krijgt dat ze verdienen, puur omdat ze een ander uiterlijk hebben of een andere taal spreken.

Ik ben mij ervan bewust dat ik het voorrecht heb dat ik alleen opmerkingen over dat ik een blond meisje ben hoef te tackelen. Dat ik het met die opmerkingen die je op straat naar je hoofd krijgt nog echt getroffen heb. Maar alleen het leed van anderen erkennen vind ik niet genoeg. Ik wil snappen wat zij meemaken, zodat ik vervolgens op de juiste manier kan handelen en steunen. En om te snappen hoe een cultuur niet respectvol wordt behandeld, wil ik leren hoe mooi die cultuur in de eerste instantie is.

Ik merk ook dat ik, nu ik mij heb verdiept in beleefdheidsnormen in Zuid-Korea, dit zelf ook graag meer toe pas in mijn dagelijkse omgang. Zeker nu de 1,5 meter geldt is het heel fijn om te weten hoe je respect toont zonder een hand te schudden. En wanneer ik in mijn werk met buitenlandse klanten te maken heb, probeer ik ook van het vaak botte en directe Nederlandse gedrag af te wijken.