Leer eens nee zeggen!

Nee zeggen, het woordje klinkt zo simpel. In de praktijk vind ik het echter toch knap lastig om hem ook echt uit te spreken. Voor ik het weet pak ik een klus weer eens op zonder er voor betaald te worden, investeer ik tijd in mensen waar ik stiekem geen zin in heb of zit ik bij een etentje terwijl ik écht graag naar huis wilde. Gek worden mijn vrienden er van, als ik weer eens vertel wat voor idiote dingen ik nu weer heb gedaan op vrijwillige basis. Ik laat mijn leven sturen door anderen. En dat moet maar eens snel afgelopen zijn.

Nico Eduard Eduard

3 letters, één lettergreep. Als je het zo zegt, moet zo’n woord toch van de tong rollen voor je het door hebt. Toch vind ik het knap lastig om uit te spreken. Terwijl dat eigenlijk heel krom is. Wanneer je nooit nee zegt, zal je al snel merken dat je veel dingen doet voor de mensen die verbaal erg sterk zijn: de collega die gewoon de ballen heeft om werk bij anderen neer te leggen, de paar vrienden die erg uitgesproken zijn over hun verwachtingen naar jou of de ene date die maar blijft aandringen op afspreken. Want jouw echte werktaken en goede vrienden, die schreeuwen waarschijnlijk niet jouw kant op dat ze iets nodig hebben. Die hebben gewoon geduld.

Vrienden als stok achter de deur

Onlangs vroeg ik voor het eerst geld voor een klusje waar ik al tig keer op vrijwillige basis bij had geholpen. Daar kwamen vervolgens wel alle reiskosten bij kijken, plat gezegd betaalde ik dus om te werken. Of het lukte? Natuurlijk niet, er werd mij weer aangeboden om het op vrijwillige basis te doen als ik zo graag wilde helpen “net als andere keren”. Terwijl ik hiervoor gevraagd was. Klinkt krom hè, als ik hem zo stel? Maar in de praktijk laat ik mij vaak toch ompraten want “weinig budget, collega’s helpen, is ook belangrijk voor jouw project dat je daar helpt” en ga zo maar door. Dan wil ik niet zo egoïstisch doen en stel het groter belang boven mijn eigen belang.

Wat mij dit keer tegen hield om toch te helpen? Het feit dat ik wist hoe boos mijn vrienden zouden zijn, dat ze mij vrijwel letterlijk zouden slaan. Of daar dreigde ze in ieder geval mee.

Wanneer je het lastig vindt om de overtuigingskracht uit jezelf te halen: zoek het dan in anderen. Bij mij weegt het idee dat ik een ander nog meer teleurstel namelijk zwaarder dan de die extra overuren die je toch niet laat uitbetalen. Grote kans dat zij het namelijk anders oplossen en op de dag zelf. Tegen die tijd zijn ze allang vergeten dat jij hier ook voor gevraagd was. Terwijl je vrienden waarschijnlijk wel herinneren dat je hun feestje af zei.

De gevolgen aanvaarden

O no, je hebt eens uitgesproken dat je niet kan helpen omdat je beste vriend jarig is! Weet je wel niet wat voor effect dat heeft?!
…Meestal bizar weinig. Niemand gaat je er om haten. Je wordt vaak juist bedankt voor je eerlijkheid, of voor het meedenken. Het valt reuze mee met alle beren die jij op de weg zag. Lucht dat even op hè?

Vraag bedenktijd

Moeite met on the spot nee zeggen? Bouw dan voor jezelf de tijd in. Je krijgt zelf wellicht halve hyperventilatie aanvallen bij het idee, maar je kan echt vragen of je er later op terug mag komen. Dat je eerst naar je agenda moet kijken of het met het thuisfront (2 katten, but who cares) moet overleggen. Zo kun je even de tijd nemen om alle voor- en nadelen tegen elkaar af te wegen. En laat je niet afschrikken door het dreigen met deadlines (“dit is echt een spoedje dus kan je eind van de dag wel iets aanleveren?”). 9 van de 10 keer ligt dat probleem namelijk bij hen zelf. Dan lossen ze het alsnog zelf op, of lopen gewoon door naar de volgende persoon die moeite heeft met nee zeggen.